Hoi Esther,
Ik heb wel een mooie voor je (weet niet of de doelgroep nog van belang is):
Een mevrouw is opgenomen in het verpleeghuis op een somatische afdeling. Haar man woont in hetzelfde gebouw in de aanleunwoningen. Beiden zijn cognitief prima in orde. Mevrouw zit in een rolstoel en kan overstappen van rolstoel naar toilet of bed met een beetje hulp. Overdag gaat deze mevrouw regelmatig heel de middag naar haar man. Hij helpt haar waar nodig.
Wanneer haar man op een gegeven moment aan het afdelingshoofd van het verpleeghuis vraagt of het niet eens mogelijk is dat zijn vrouw een nachtje blijft slapen omdat ze dat zo fijn zouden vinden, moet het hoofd na overleg met de verpleeghuisarts nee verkopen. Het zou medisch onverantwoord zijn om mevr. daar te laten slapen want stel dat zij uit bed valt of onwel word…. De man is vreselijk teleurgesteld maar legt zich neer bij de beslissing van de arts.
Is het OK dat een arts mag beslissen over mensen die nog gezond van geest zijn en capabel genoeg om in te schatten wat de gevaren van een situatie kunnen zijn? Is het dan wel acceptebel dat mevrouw overdag bij haar man verblijft? Dan is er immers ook niemand in de buurt….
Misschien kan je hier wat mee.
Het is een actuele situatie die speelt op mijn werkplek. Ik moet zeggen dat ik zeer verbijsterd was door de uitspraak van de arts en het heeft mij erg aangegrepen. Moet je voorstellen dat je al 60 jaar getrouwd bent en dan mag je ineens niet meer bij elkaar slapen, ook niet voor een keertje.
Ik zou graag terug horen of je dit dilemma gebruikt hebt voor je afstudeer opdracht en hoe je dit verwerkt hebt.
Mail me maar even.
Groetjes Janneke