Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.
Naar overzicht van alle forums
hallo saskia, ik werk op een groepsverzorging binnen het verzorgingshuis, en ervaar dat de verschilllende stadia van dementie, erg moeilijk kan zijn. voor de mensen die wat verder weggezakt zijn, is het probleem niet eens erg, maar voor de nieuwe bewoners is het wel degelijk erg angstig.
wij hebben er tevens mensen zitten, die eigenlijk in hun laatste levensfase zitten, wat erg bedreigend is, voor de rest van de bewoners, ze geven zelf aan, liever niet in het gezichtsbeeld te willen zitten, bij mensen die we moeten helpen met eten, en waar geen gesprek meer mee mogelijk is.om deze nieuwe bewoners te motiveren en ze een veilige dagstructuur te kunnen bieden is zich veilig voelen, van wezenlijk belang om de nieuwe situatie te kunnen accepteren, je begrijpt, dat als men zich bedreigd voelt, doordat ze zichtbaar zien, hoe een mens kan aftakelen, dit niet motiveert, om een nieuwe situatie te aanvaarden.Tevens merk ik, dat de verschillende stadia, niet bevorderlijk zijn bij tal van activiteiten zoals r.o.t.
omdat je met verschilllende niveau`s te maken hebt, blijft dit vaak oppervlakkig terwijl het bij sommige mensen juist goed is, de diepte op te zoeken. Omdat we maar de beschikkking hebben over 1 ruimte, kun je de groep ook niet makkelijk splitsen, in de verschillende niveau`s, wat wel eens wenselijk zou zijn.
Ook ervaren meerdere collega`s het soms als erg storend, dat met name, de mensen die in hun laatste levensfase zitten, meer aandacht, begeleiding nodig hebben, zoals hulp bij eten drinken toiletbezoek, en alle andere handelingen.
soms vragen wij ons dan ook af, of we verkapte “oppassers”zijn, of bezig kunnen zijn met zinvolle dagbesteding en structuur, dat schiet er namelijk nog al eens bij in, als er meerdere bewoners zijn die intensieve begeleiding nodig hebben.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's